Մի օր բակում քայլելիս սկսվեց ուժեղ անձրև, նկատվեց, որ անձրևի կաթիլները, երբ թափվում էին գետնին, դառնում էր ադամադներ:Բոլոր մարդիկ սկսեցին վազել տաբեր ուղղություններով և հավաքել ադամադները:Ես էի, որ միայն նայում էի նրանց և ոչ մի բան չէի անում:Ես գնացի և հարցրի իմ պապիկին, թե ինչու է դրսում անձրևը դառնում ադամանդ:
Պապիկը մտածեց և հետո ասաց, որ այդպիսի անձրև լինում է այն ժամանակ, երբ մոլորակները հավասարվում են մի շարքով:Այդ անձրևներից պետք է հեռու մնալ, դա բերում է անբախտություն և աղքատություն:
Ես գնացի դուրս և սկսեցի զգուշացնել բոլորին, բայց նրանք ինձ չէին հավատում:Մի քանի տարի հետո բոլորը գալիս էին ինձնից ներողություն խնդրելու: Նրանք ասում էին, որ ադամանդները բերել են իրենց աղքատության:
Մանե Մարգարյան 